آموزش راهنمای تخصصی گردشگری فرهنگی (جزوه+سوال)

17.000 تومان–25.000 تومان

این فایل با صرف وقت و هزینه های گزاف آماده شده است. خواهشمند است به هیچ وجه آن را دسترس دیگران قرار ندهید و از کپی رایت آن بپرهیزید. در غیر این صورت اشکال شرعی داشته و قابل پیگرد می باشد.

آموزش راهنمای تخصصی گردشگری فرهنگی (جزوه+سوال)

تاریخ و فرهنگ ایران

تمدن : مصدر باب تفعل از واژۀ مدینه و مدن، به معنی زندگانی و حیات شهری، به کار می رود.

معادل این واژه در زبان فارسی، شهرگرایی یا شهری گری است؛ ولی در زبان های عربی از زمان ابن خلدون،جامعه شناس عرب(قرن هشتم ﻫ برابر با چهاردهم میلادی)، در کتاب المقدمه معادل واژه تمدن را، “الحضارۃ”به کار برده که از واژۀ حضری، در مقابل بدوی و ابتدایی گرفته شده و درست به معنای شهرنشینی است.

در زبان های اروپایی civilization معادل تمدن و از واژه لاتینی civic به معنی شهر اقتباس شده است.

بر روی هم می توان تمدن را عبارت از:

مجموعه کوشش ها، دستاوردها، سرمایه ها و اندوخته های مادی انسان دانست که در طول قرن ها و هزاره ها تا به امروز ادامۀافته و بزرگترین مظهر و نمود آن صنعت و تکنولوژی است.

فرهنگ :

فرهنگ بر خلاف تمدن واژه ای فارسی است که از دو بخش “فر” به معنی جلو، بالا، شکوه و جلال؛و بخش دوم “هنگ” (بیرون آوردن) و بر روی هم به معنی بیرون آوردن آب از چاه است.

بعد از اسلام ایرانیان (هرچند که در شاهنامه فردوسی واژه فرهنگ را برای کمال یافتن انسان به کار برده است) بیشتر واژه ادب و جمع آن آداب را استعمال می کردند. منتهی در زبان عربی امروز، معادل واژۀ فرهنگ، “الثقافۃ” است و در زبان های اروپایی واژه culture به کار برده می شود.

بر روی هم هنوز در میان جامعه شناسان، مردم شناسان و فرهنگ شناسان درباره تعاریف فرهنگ، اتفاق نظری موجود نیست.

ادوارد تیلر،

پدر مردم شناسی معتقد است که هیچ یک از اقوام ابتدایی و اقوام عصر حجر را که بقایای آنهاتا اوایل قرن بیستم در اقیانوسیه و آفریقا حضور داشته اند، را نباید اقوام وحشی نامید؛‌زیرا همان اقوام ابتدایی نیز برای خود فرهنگی خاص داشته اند.

به عقیده وی فرهنگ مجموعه ای از سرمایه ها و اندوخته های مادی و معنوی انسان است که از یک نسلبه نسل دیگر منتقل شده و بر روی هم مجموعه آداب و رسوم، سنت ها، فولکور یا ادبیات عامه و تمام مسائلی که به نحوی منبعث از دین و مذهب است، می توان به عنوان فرهنگ و پدیده های فرهنگی دانست.

به نظر دانشمندان تنها آن دسته از سرمایه های مادی انسان در شمار فرهنگ محسوب می شودکه به گونه ای نشأت گرفته از ذوق هنری انسان باشد.

برای نمونه، هنرهای تجسمی که به صورت پیکرها و مجسمه ها از جنس های مختلف سنگی، گچی، گلی، زرین و سیمین و مفرغی در ایام گذشته تهیه شده است.

با توجه به اینکه توسط هنرمند زمانه خود ساخته شده، بایستی در شمار میراث های فرهنگی آن دوره و زمانه قلمداد گردد.

بدین ترتیب هنرها، هرچند که مظاهر و نمود مادی دارند و به عبارت دیگر عینی و مشهودند (objective)، ولی با صنعت، مغایر و متمایزند و همچون شعر و ادبیات زمینه های ذهنی (subjective) دارند.

به عبارت دیگر صنعت و ابزارها و تکنولوژی صرفا ً جهت استفاد. مادی، و زیبایی و هنر برای استفادۀ معنوی انسان است.